poine yazar profili

"ya niye öyle diyorsun, gel bi konuşalım bakalım neye sıkıldı senin canın" dedikten sonra derdini dinleyin ve seansı beleşe getirin, pas atmış çünkü, evet.

bir insanı tanımak için en elverişli duygu.

üzme kendini bu kadar
sana umudu öğretmeyenlerin suçu mu var
bak yeryüzü ne kadar geniş
ne kadar dar

kendisi ile ilgili bilgi başlığa tanım olarak zaten girilmiş. ben adının telaffuzu hakkında ufak bir bilgi verip gideceğim. adının "çiçero", "cicero" yahut "sisero" değil, "kikero" olarak telaffuz edilmesi gereken şahıs. çünkü klasik latincede c harfi k olarak okunuyor imiş.

bunu öğrendiğimde her sisero dediğim güne lanet etmiştim.

"açlık", her konuda.

bu önerme sonucunda merak ettiğim: kıllarını alsak da romantik kalmaya devam eder mi yoksa keramet kılda mı?

klişeleşmiş olduğunu söylemenin de artık klişeleşmiş olduğu üçlü.

en iyisi susalım ve limonlu çay içip hortumla üstümüze su tutarak gazete okuyalım.

bu ifadeyi kullanan çoğu insan önem sıralamasında dış görünüşü sona yerleştirir yahut dış görünüşten öncesine başka beklentilerini yerleştirir, bu olağandır ve kişinin tercihidir fakat sıralamanın içinde olması mantıken önemsiz olmadığını söylemek için yeterli. yani bunu göz önünde bulundurarak dış görünüşe önem vermediğini söyleyen insanların %80 i için aslında önemli olduğunu söyleyebiliriz. tamam en sapyoseksüel sizsiniz hadi.

"her şeyi anlamak zorunda değilsiniz, anlamak yalnızca dünyayla ilişkimizin bir düzeyinden ibaret, tümü değil."

buradan

kelebek-bebedek.

şüphesiz hep şirin görünmek için şov yapmışım, kelebek de denir yani.

müsamaha-müsemma

okunuşu yüzünden yazılış olarak karıştırılıyor olması muhtemel, ben bir kez yapmıştım bunu. müsamaha hoşgörü, müsemma ise ad verilmiş olan demektir.

nareepol ağacı olarak da geçer. tayland'da yetişir ve meyveleri kadın vücuduna benzer. bir rivayete göre 17. yy da osmanlı'da yaşanan çınar vak'ası hint ve islam mitolojisinde de yer alan vakvak ağacına benzetilir, isyanda çınar ağacına o kadar çok adam asılmıştır ki bu ağaca ‘şecere-i vakvak’, insanların bu ağaca asılmasıyla oluşan olaya da ‘vaka-i vakvakiye’ denmiştir.

buradan

kötü günleri geride bıraktık, sıra daha kötü günlerde.

su samuru.
lütfen biri üzerime biraz su samuru atsın, gördüğüm en tatlı şeyler onlar.

üşenmek değil de zamanını harcayacak kadar değerli birine rastlayamamak daha mantıklı bir neden olurdu. birini tanımaya üşenmek, onun buna değmeyeceğinin daha en başından farkında olmaktır, ki bu da başta bahsettiğime gelir.

bir şeyi düşünmemeye çalışırsanız o şeyi daha çok düşünmeye başlarsınız.

vampir olabilme ihtimallerine karşı tanım girerken yanınızda sarımsak bulundurun.

genelde gün boyu düşünmekten kaçtığınız şeylerin gece olunca size "selam bebeğim" demesi sonucunda başa gelir. çünkü geceleri kaçma lüksünüz olmaz, üstelik bu yüzden uyumak da imkansız hâle gelir. geçmesini beklemekten başka çare yok sanırım, üzgün surat.

ben kendini büyükbaş/küçükaş hayvan ile eş tutan ve buna göre muamele bekleyen insanlardan uzak durmayı tercih ediyorum. zira bunu yapmak istesem çoban olurdum, teşekkürler.

bunun bir üst versiyonunu ilkokulda babam öğretmenime söylemişti: eti de kemiği de senin. okula mı geldim yoksa mezbahaneye mi şüphelenemedim de zira 7 yaşındaydım. hülasa , canım öğretmenim babamı dinlemişti, hiç unutmuyorum derste konuşuyorum diye kafama kalem fırlatmıştı ve acıdır ki kalem kafamda dik durmuştu.