1.
alaz (yazar)
geldim yine bu s*kt**inin yerine, buraya bir şeyler çiziktirip sonra yine s***ir olup gideceğim, yazmazsam çatlayacağım çünkü.
al sana türkçe klavye albayım, ilk ve son.
30 saatten fazla oldu herhalde haberi alalı. 30 saatten fazladır aynı ruh halindeyim, sanırım artık isyan tarafına geçiyorum. sonra da kabulleniş evresi falan filan di’ mi?
hala inanmak istemiyorum, ismini 349857329852 kere gugıllamış olmama rağmen hala şaka sanıyorum. hala nanik bekliyorum lan.
ya albayım, zınk diye ölmek var mı ya? buz gibi bir tek tik bıraktın bana, a ş a m ı y o r u m.
hani daha istanbul’da yılbaşı geçiriyorduk? hani rakı mangal ya, hani tavuklar cinler tonikler? ne biçim ekürilik bu?
al ben içiyorum senin yerine.
bu hayatımdaki ilk kaybım değil elbet, aile büyüklerimden ya da çevremdekilerinin yakınlarından duyduklarım oldu ama kendi kurduğum çemberimden birisini ilk kez kaybediyorum. bok vardı içtin o kadar.
kafası kesik tavuk gibiyim, ne düşünmem ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. “iyi geceler” diyerek vedalaştığının ertesi gün ölmesi çok tuhaf. dün makara kakara yaptığının bugün olmaması.
yok anladın mı, puf.
bir çift yeşil göz için dünyanın ucuna gidesi geliyordu insanın da öte tarafa gitmek dahil değildi olm bu denkleme. eşek gözlerim minicik kaldı ağlamaktan. hani ben seni bile isteye bile üzerdim de sen beni üzmezdin? kör kuyularda bıraktın beni be. ha şu an bana bakıp ulan kerize bak ne biçim ağlıyor diyerek gülüyorsan da sana çok kızarım.
bak heliciğim’in yüzü burada, bir haftadır “lan acaba bi’ şey mi oldu?” diye diye kafaları yedik, bitirdik.
ya sağlık ya güvenlik sorunu var dedim, atarlı semtin giderli delikanlısıydın çünkü.
ya yoğun bakımda yattığını hatta gözaltına alındığını bile dahil ettim ihtimallere de ölmek aklımın köşesinden geçmedi be, kaldın yumru gibi boğazımın ortasında. puh seni be.
ya albayım çocuklara tolkien okuyacaktık hahahfasfaga
yazabildiğim son mesajın “iyi misin?” olup o esnada senin toprak altında olmanı a ş a m ı y o r u m.
geçmiyor mınıske.
bu şarkıyı seninle paylaştığım ana bazen lanet ediyorum, bu kadar içselleştirip pes edeceğini nereden bilebilirdim? ama haklısın; delikanlı yoruldu, bir o yana bir bu yana sararıp soldu.
umarım aradığın huzur seni bulmuştur gittiğin yerde, umarım çok özlediğin istanbul’u izleyebiliyorsundur gözlerin kapalı. öpüyorum güzel kalbinden, umut ışığı sarsın her yerini, rahat uyu.
eyluled %100.
al sana türkçe klavye albayım, ilk ve son.
30 saatten fazla oldu herhalde haberi alalı. 30 saatten fazladır aynı ruh halindeyim, sanırım artık isyan tarafına geçiyorum. sonra da kabulleniş evresi falan filan di’ mi?
hala inanmak istemiyorum, ismini 349857329852 kere gugıllamış olmama rağmen hala şaka sanıyorum. hala nanik bekliyorum lan.
ya albayım, zınk diye ölmek var mı ya? buz gibi bir tek tik bıraktın bana, a ş a m ı y o r u m.
hani daha istanbul’da yılbaşı geçiriyorduk? hani rakı mangal ya, hani tavuklar cinler tonikler? ne biçim ekürilik bu?
al ben içiyorum senin yerine.
bu hayatımdaki ilk kaybım değil elbet, aile büyüklerimden ya da çevremdekilerinin yakınlarından duyduklarım oldu ama kendi kurduğum çemberimden birisini ilk kez kaybediyorum. bok vardı içtin o kadar.
kafası kesik tavuk gibiyim, ne düşünmem ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. “iyi geceler” diyerek vedalaştığının ertesi gün ölmesi çok tuhaf. dün makara kakara yaptığının bugün olmaması.
yok anladın mı, puf.
bir çift yeşil göz için dünyanın ucuna gidesi geliyordu insanın da öte tarafa gitmek dahil değildi olm bu denkleme. eşek gözlerim minicik kaldı ağlamaktan. hani ben seni bile isteye bile üzerdim de sen beni üzmezdin? kör kuyularda bıraktın beni be. ha şu an bana bakıp ulan kerize bak ne biçim ağlıyor diyerek gülüyorsan da sana çok kızarım.
bak heliciğim’in yüzü burada, bir haftadır “lan acaba bi’ şey mi oldu?” diye diye kafaları yedik, bitirdik.
ya sağlık ya güvenlik sorunu var dedim, atarlı semtin giderli delikanlısıydın çünkü.
ya yoğun bakımda yattığını hatta gözaltına alındığını bile dahil ettim ihtimallere de ölmek aklımın köşesinden geçmedi be, kaldın yumru gibi boğazımın ortasında. puh seni be.
ya albayım çocuklara tolkien okuyacaktık hahahfasfaga
yazabildiğim son mesajın “iyi misin?” olup o esnada senin toprak altında olmanı a ş a m ı y o r u m.
geçmiyor mınıske.
bu şarkıyı seninle paylaştığım ana bazen lanet ediyorum, bu kadar içselleştirip pes edeceğini nereden bilebilirdim? ama haklısın; delikanlı yoruldu, bir o yana bir bu yana sararıp soldu.
umarım aradığın huzur seni bulmuştur gittiğin yerde, umarım çok özlediğin istanbul’u izleyebiliyorsundur gözlerin kapalı. öpüyorum güzel kalbinden, umut ışığı sarsın her yerini, rahat uyu.
eyluled %100.
devamını gör...