naftalin kokan kumaşın huzurla bulanmış hali,
her dedemin evine gittiğimde yatarken üzerime çektiğim güven duygusu.
üzerindeki saten renkli kumaşı, etrafındaki beyaz çerçevesi ve ağırlığıyla geceme derttaş olan,
ışıklar kapandıktan sonra yer yatağı ile arasında bir mağarada saklanıyor gibi tedirgin olduğum sığınağım
göz yaşlarımın savunucusu,
dedemin kokusu..
pek güzel hisleri hatırlatan ve ağırlığıyla nam salmış ısınma gereci. bununla birlikte başlığın anneanne/babaanne şeklinde değil de dede şeklinde açılmış olması inanılmaz mutlu etmiştir. evlerin hep kadınlarıyla bilinmesi üzücü bir kabuldür. dede evleri de ah ne güzeldir.
araştırmalara göre, psikoloji üstünde iyi etkileri olan, sizi sardığı için, yatarken sürekli birisi size sarılıyormuş hissi veren yorgandır. kimileri üzerinde ters psikoloji yapabilir, özleyerek yatarsınız...
benim için anane evi yorganıdır. "büyükbabamı" hiç o kadar benimseyemedim. büyükbaba diyorum zira "dede" dememize kızardı. yaşlı hissettirdiği için. o değil ananemi özledim galiba. çocuk aklıyla kalan anılarda yaşıyor şimdi.