türkiye'de yaşamak

nefes alıyorum fakat yaşadığım söylenemez.

her geçen gün bu ülkede daha ne kadar mutsuz olabileceğimi yaşatarak gösterdiğin için sana da teşekkürler allahım.

işsiz güçsüz sadece nefes almak.

daha iyi yerlere bakıp hayıflandığımız, daha kötü yerlere bakıp şükrettiğimiz durum. yaşıyoruz işte bir şekilde.

allah'a emanet yaşamaktır.

kültür olarak çeşitlilik çok olan ama saygı olarak az olan bir ülke oldugumuzu düşünüyorum.

kısmen orta doğu'da kısmen avrupa'da yaşamaktır.

büyük bir çaba gerektiren iştir. böyle bir halkın alnından öpülmeli, narin boyunlarına birer altın madalya takılmalı.

bazı kimselerin resmen orta doğuyu sürekleyip getirdiğini düşündüğüm tam zamanlı orta doğu ya dönüştüğünü gördüğüm , hayatın git gide pahalılaştığını düşündüğüm topraklarda yaşamak.

ölmediğimiz her gün allah'a şükür etmemize sebep olan durumdur. yolda yürürken, nereden geldiğini anlamadığımız bir darbeyle ölmek pek mümkün. kaldırımda yürüyorsunuz ve çatıdan bir tuğla başınıza düşüyor. lokantada yemek yiyorsunuz, eski kocanız birden çıkıp herkesin içinde, bıçaklayıp kurşunluyor. durakta otobüs bekliyorsun, sarhoş şoför durağa aracıyla dalıyor. nerede ne zaman bomba patlayacağı meçhul. magandalar saçma bir sevinç bahanesiyle ateş etmeye başlıyor, balkonda kahve içerken vuruluyor. asgari ücret zaten belli birde çocuklarına ayakkabı, pantolon, ekmek alamadığı için intihar edenler var. burada hâlâ nefes alabiliyorsak çok şanslıyız demektir.

tesadüfen hayatta kalmak, büyük iş başarmak.

sabır taşına dönme halidir çok net.

aslında harika bir coğrafya ve iklime sahip,renkli insanları olan ama asla hak etmiyenler tarafından yönetilen bir ülke.
bu ülkede gerçek demokrasi,adalet, eşit gelir dağılımı, ticari ahlak, yozlaşma olmasaydı ve liyakat sahibi kişiler tarafından yönetilen ülke olsaydık; inanın avrupa dan göç alırdık.

bütün bir gençliğin avrupada garsonluk, taksicilik hatta dilencilik yapmak istemesine neden olacak kadar zor bir level. oyna oyna bitmiyor hilesi de yok.

bazen buram buram vatan sevgisi ile dolar için ‘ne olursa olsun türkiye dersin ‘ ama ekonomi , hoşgörü gibi unsurların durumundan dolayı yurt dışına mecbur edilirsin .

yaşamak sanırım lafın gelişi zira belli bir kesim nefes almaktan fazlasını yapamıyoruz geri kalanların yaşayabildiklerini izlemekle yetiniyoruz çoğu zaman da.

gelenek-görenek, adetler,
akraba terörü,
elâlem ne der?,
fakirlik, enflasyon,
ışsizlik,
eğitimin kalitesizliği ve bla bla bla...

insanı mutsuz etmek için her gün ayrı bir sebep buldurabilen, bu kadarı da olmaz denilen ne varsa hepsinin yaşandığına şahit olunan, ötekileştirmenin, zulmün, cezasızlığın her türlüsünün var olduğu, her gece yatmadan önce en azından yaşıyoruz be abi dedirten ülkede yaşama durumudur.

irade sınavı gibidir.
"sinirlerinize yeterince güveniyor musunuz? asla öfkelenmem, sakin bir insanım mi diyorsunuz? hümanistim tüm insanları severim, onları asla ayrıştırmam, yargılamam ya da linçlemem mi diyorsunuz?
türkiye simülasyonunda yalnızca 1 ay geçirmeye ne dersiniz? 1 yıl sonrasını zaten biz tahmin ediyoruz."
şeklinde bir tanıtım yapılabilir.

eğer kadınsanız çok zordur.