türkiye'de siyasilere çok saygı gösterilmesi

toplumun yapısındaki teslimiyetçilik ve "ağam paşam padişahım" algısının değişememesinden kaynaklanır. görüldüğü üzere dünyada ulus devletlerinin trend olduğu yıllarda türk toplumunda hareket halktan değil, aydınlardan gelmiştir.

koltuk pahalı ne de olsa(!)

dunyanin en saçma durumlarindan biridir. biz secmiyor muyuz ya asıl bize el pence durmaları gerekmez mi? bu işte bir terslik var ya da insanin ruhundaki makam, para sevdası bunu asla sorgulatmiyor:)

(bkz: putlaştırmak)

bütün siyasetçiler iğrenç olduğundan saçma tavır.

valla kendileri 'siyaset nasıl yapılmaz'ın cevabı gibiler. bir kafa nasıl bu kadar kullanılmaz şaşırıyor, bunun da özel bir yetenek olduğunu düşünüyorum.

bu tüm dünyada böyledir sayın yazarlar. özellikle geri kalmış ülkelerin geri kalma nedenlerinden biri de budur. yöneticilerin gelip geçici olduğunu unutan cahil halk, onu haşa baki kalacakmış gibi görür. bu da yöneticilerin yavaş yavaş ilahlaştırılmasına neden olur. en sonunda da bazı ülkelerde örneğini gördüğümüz bir durum yaşanır: yönetici haşa peygamber gibi sıfatlar ile karşılanır, karşısında kefen giyilir. saygı tabii ki olmalıdır ama bu saygı dozunu aşarsa, örneğini verdiğimiz gibi putlaştırmaya kadar gider.

hepsi birbirlerine küfürler hakaretler yağdırıyor bunu gören halk da durur mu onlar da yapılştırıyor bu nasıl saygı göstergesi anlamadım.

türkiye'de yeni nesiller ile değişeceğini umduğum durum.

osmanlı'nın mirasıdır. ülkeyi hala padişahlar yönetiyor sanıyoruz.

biat kültürünün bir sonucudur. ne zaman ki milletin vekili yerine milletin aslı değer görür o zaman bu topraklarda güzel değişimleri hep birlikte görürüz.

garip bir eylem sizi insan yerine koymayan siyasileri yüceltmek neden? anlam veremiyorum düşünce yapınıza.

türkiye'de iyi marka araba kullanana bile çok saygı gösterildiğini düşününce saşılmayacak durum. ayni kafeye benim eski clio ile gittiğimizde umrunda olmadığımız adamlar arkadaşımın bmw'si ile gittiğimizde kapıda karşılıyorlardı.

yanlış önerme içeren başlık. gösterilen saygı değildir; aksine köprüyü geçene kadar ki pofpoflama sürecidir.

korku ve güç sahibine duyulan saygıyle eşdeğer bulduğum durum.

siyaseti çocukken ne kadar sıkıcı bulurduk. içindeki çocuğu kaybetmektir. hayata biraz olsun absürt yaklaşılmalı. değer yüklenen çoğu şeye absürt bir gözle bakınca her şey çok değişiyor insanda. hayat acı, adaletsizlik, bir çok olumsuzluk ve saçmalık ile dolu. önce kendiyle sonra da olan bitenle dalga geçebilmeli insan. takarsak mahvoluruz, değmez. kocaman bir şaka gibi her şey, şakayla karşılık verilmeli.

saygının nedeni güç oldugunu düşünüyorum.
soyle ki, su an hayatta olmasını istediğiniz ne var ise, ( ölüm-saglık haric) hemen hemen hepsi siyasi gücü ekinde bulunduran siyasiler ile çözülebilir.
günümüz türkiye’sinde parti farketmeksizin maleaef ki durumlar boyle, ee haliyle gariban vatandas saygıyı da gücü elinde olanlara göstermeye “mecbur” kalıyor.

korkuyla karışık padişahlık hasreti diyebiliriz.

göstermediğinizde istediğiniz kariyeri yapamayacak olmanızdan kaynaklanır.