türkiye’de siyaset

hamaset ile yapılandır.

şovenizmi eksik olmaz.

siyaset kelimesi bildiğim kadarıyla seyislikten gelmektedir. siyasetçilerin halkı ne yerine koyduğunu görebilmek için tarihsel olarak güncelliğini korumuş bu kelimeye bakmak yeterlidir. yalnız türkiye tekelinde küçük bir farklılık var. türkiye gerçekten diğer ülkeler göre çok daha toplumun yansıttığı iktidarlar tarafından yönetiliyor. yani ''ben olsam ben de akrabama veririm ihaleyi bundan normal ne var'' diyen adam akp'ye oy veriyor zaten, statükocu, anası babası devlete chp zamanında kapağı atıp da zenginleşmiş ailelerin çocukları ve torunları ne dediğine bakmaksızın ''taşı koysa yine chp'ye oy veririm'' diyor ya da türk kökenli olup da sadece alevi olduğu için chp'ye oy veriyorlar tıpkı sırf namaz kılıyor diye tayyibe oy veren bazıları gibi, bunlara nazaran mhp daha dürüst (ki akp hırsızlıkta önünü alamadığı kadrolara kendi adamlarının yerine mhp'lileri getiriyor biraz toparlasın diye) ama sonuç olarak kazma türk-islamcı şekilci ve tutucu olan kesim mhp'nin genel tabanı ve kürtler sadece kürt oldukları için hdp'ye oy veriyorlar mesela. hangisi iktidara gelirse gelsin gerçekten toplumun çoğunluğunu yansıtıyor.

asıl sorun bence toplumun kendisi. ne kapitalist olabilen, ne göçebe kalabilen, her şeyden biraz alan bir toplum doğal olarak kökünü kaybediyor, siyasetçilere kızmak anlamsız, onlar topluma istediklerini vererek oy alıyorlar. bunda yönetimin etkisi elbette vardır, gel gelelim son 20 yıldır bu ülke toplumu kafayı yemiş durumda. özellikle metropollerde insan demeye bin şahit gerek milyonlar var. toplumsal kurallara uyan yok, trafik kurallarına uyan yok aksine kurallara uyanlara karşı da saldırgan ve vahşice karşı duruşlar söz konusu. bu toplumdan bu siyaset çıkar. o yüzden bence siyasetçilerden önce toplumu suçlamak ve toplumu sarsmak ve özüne döndürmek gerekiyor. hoş, hangi zombi filminde zombiler tekrar insana dönüşüyor bu da düşündürücü.

siyaset içer siyaset yer doyarız.
“en iyi parti bizimki” der doyarız.
ne parti bizimdir ne siyasetçi,
aç karnına tokları besler doyarız.

keşke hiç olmasa, ne türkiyede ne dünyada,
hatta sınırlar, yönetimler de olmasa , inanıyorum insanlık daha mutlu daha huzurlu daha hoşgörülü bir hayat sürer.
ama var, insanoğlu varoluşundan beri birilerinin liderliğine, yönetimine, güdümüne ihtiyaç duymuş.
günümüzde bu yönetimi seçmenin, oluşturmanın en etkili yolu da maalesef siyâset kurumuna bırakılmış.
ne kadar sevmesek de , siyaset hayatımızın her alanında var ve olacak .
bugünümüzü , yarınlarımızı şekillendiren kurum siyaset ve siyasetçi.
bir toplumun topyekun mutluluğu veya mutsuzluğu siyasetçinin , siyaset yaparak tepesine oturan yöneticinin icraatleri sonrası şekilleniyor. bunu layıkıyla, halk için yapan yönetimlerde toplum mutlu , halkı bir kenara atıp farklı amaçlarla yapanlarda toplum mutsuz olmakta.

siyaset hayatımızın bu kadar içindeyken, bireyin toplumun bugününü ve yarınını şekillendirirken, ondan uzak olmak, kayıtsız kalmak oldukça güç.

kalmamalısın da , çünkü bugününden memnun, mutluysan , sana bunu sağlayan siyasetçiye sahip çıkmalı, mutsuzsan memnun değilsen de , seni bu mutsuzluğa iten siyasi oluşumdan kurtulmak için, kurallar içinde çalışmalısın.
gerek bugün gerekse geleceğin için.
yani kısaca, sevsek de sevmesek de , ne kadar çok siyaset yapmaktan kaçsak da o bizi bırakmaz, onunla birlikte yaşamaya mecburuzdur ...

düdüğü ele geçirenin keyfine göre çaldığı, işin b.kunu çıkarmadan bırakmadığı siyasettir.
türkiye halihazırda siyasi bir kutuplaşmanın eşiğine getirildi. geçmişte vesayetçi sistemin uyguladığı baskıcı ve kuralcı yönetim tarzını şimdi hükumet uyguluyor, adeta intikam alıyor. bunu yaparken karşıt görüşte olanlarda nefret ve intikam duygusu uyandırıyor. bu nefret malesef sadece siyasi partiye yönelmiyor, onun savunduğu değerlere de yayılıyor. peki yarın ülke yönetimine bu baskı altına alınan görüşün siyasileri gelince ne olacak ? zayıflatılan etkisizleştirilen yargıyı kendi ideolojisi için kullanıp nefret duyduğu siyasi yapı -ve bir anlamda onun savunduğu değerlerden- intikam alma yoluna gitmeyecek mi ? eline "kırbaç'ı geçiren diğerlerini kıyasıya dövüyor. kırbaç el değiştiriyor. her seferinde kırbaçlanan halkın kendisi oluyor. yazık değil mi bu millete ? artık şu yönetim anlayışı değişsin, yönetime kim geliyorsa gelsin ama kimsenin değerlerini aşağılamasın, kural koymasın, baskı yapmasın. hoşgörü ve özgürlük olsun. bu milletten hiçbir zaman tek ses çıkmaz, çok sesliliğe artık tahammül edilsin. bu ilkel, zorba, gerici, firavunvari yönetim tarzı terk edilsin. tartışılan, mecliste kavga edilen tek husus ülkenin kalkınması, sanayi, teknik, bilim olsun diyeceğim ama o iş biraz zor be...

yapılabildiğini düşünmediğim başlıktır. başka ülkelerin bunu da kıskandığını iddia edenler de mevcuttur

nereden baksan "çukur".

genellikle içi boştur. tartışmaya pek gerek duymadığım bir alandır. onun yerine teori veya siyaset bilimi konuşmayı tercih ediyorum.

allah deyin,kur’an deyin buyrun artık türkiye’de bir siyasetçisiniz.

ayrıca,insanların yaptığı siyaset * takım tutar gibi parti tutmaktır. ideallerine,hedeflerine,değerlerine asla bakılmaz partilerin. tüp sırası denilince sular durur,kullandığınız telefon markası da iyiyse zaten iyi yönetiliyor olursunuz.

yok

türkiye'de bir insanın x partisine oy vermesinin sebebi o partiyi sevmesi değil, y partisinden nefret etmesidir. aynısı y partisine oy veren kişi için de geçerli. y partisine oy vermesinin sebebi x partisinden nefret etmesi, y partisini sevmesi değildir. kısacası türkiye'de siyaset sevgi üzerine değil, nefret üzerine kurulmuştur.