sadece 100 yıl önceye kadar dünyanın çoğu yerinde krallık denen bir saçmalık olması

aklım almadığı bir durumdur

+aga şimdi biz hepiniz insanız
-evet
+hamdi daha insan gibi, bence biz her şeyi hamdiye verelim o baksın. sırtımızdan da geçinsin böyle. hatta biz hamdiye senelik vergi falan da veririz. ne diyon?
-ben de onu dicektim yaa, olmuyo böyle hiç. hamdi! hamdi? ne diyon abisi tabii olalım mı sana
hamdi: (silkelenecek enayi bulmanın mutluluğuyla tarık mengüç gibi göbek atmaktadır)

dünyanın ne kadar değiştiğinin gerçeğidir.

kölelik bile bu kadar uzak değilken buna şaşırmak gereksizdir.

zamanın değiştirici gücünün ne kadar etkili olduğunun kanıtıdır

son zamanlarda çok düşündüğüm bir durumdur..çocukluğumdan beri dünyanın birgün jetgillerdeki gibi olacağını hayal ederim. ne dersiniz 100 yıl sonra olur mu acaba?

o zamanlarda yaşasak nasıl olurdu diye düşündüğümüzde kendimizi hep kraliyet ailesinden biri olarak düşünüyoruz gerçek olsa sefil köylü olurduk

hatta 1.dünya savaşı olmasa ardından da 2.dünya savaşı olmasa hala devam edebilirdi.

öncelikle sembolik olarak da olsa monarşinin hüküm sürdüğü ülkeler olduğunu ifade ederek söze başlamak isterim.

kral dediğimiz insanların önemli bir kısmı aynı zamanda tanrı. ya direkt tanrı ya da tanrının yeryüzündeki gölgesi olarak kabul ediliyor.

insanların güven duymaya ihtiyacı var. bu ihtiyaç bugün de devam ediyorsa geçmişte olmasını yadırgamamak gerek.

pandemi döneminde bizimki dahil hemen hemen tüm ülkelerde devlet başkanlarının bireysel sempatisi artmış. zor zamanlarda herkes bir yere bakmak istiyor. eskiden bunu köyün belki en güçlüsü belki şifa vereni yapıyordu. bu da bir şekilde üstün olanın yöneteceği anlamına geliyor.

ders çalışmamak için bunu yazdım.

bundan 100 yıl sonra insanların demokrasi denen saçmalıktan bahsetmesi gibidir.

eğer doğru bir tane ise, neden seçim yapmak zorundayız?

eğer birden çok doğru varsa, neden çok olan az olan üzerinde baskı kurmak zorunda?

eğer gerçekten iyi olanın kazanması için seçim yapıyorsak, neden seçim propagandası yapılıyor? propaganda demek, manipülasyon demektir. insanları yanıltarak veya fikirlerini çelerek yapılan tüm seçimler anlamsızdır.

ayrıca seçenek olarak önümüze koyulanları kim seçiyor en başında. seçenek sayısı insan sayısına eşit olsaydı. herkes kendisine oy verirdi. problem yönetimde değil, toplumun kendisinde.

demokrasinin övülecek tek tarafı bizi aleyhte bir diktatörlüten korumasıdır. biraz düşünen bir insan anlar. bir adam devleti çoçuğuna bırakacak bir adamın ise umrunda değil çünkü 4 sene sonra gidebilir. meritokrasiye sahip bir krallik> cumhuriyet

dünyanın değiştiğine ve günümüzde insanların daha özgür olduğuna inanan yazarları gösteren başlık. çok imrendim kendilerine, pırıl pırıl zihinler.

şaşırdığınız konu bu mu?
o zaman benden de bir saçmalık gelsin. 1974'e kadar izlanda'da türk öldürmek serbestti.

1627’de murat reis önderliğindeki osmanlı donanması, yaklaşık 26 günde 400 civarında izlandalı’yı esir aldı. grindavik, austfiroir ve vestmannaeyjar şehirlerinde gerçekleşen adam kaçırmalar nedeniyle 1627 yılında izlanda’ya ayak basan türk vatandaşlarının öldürülmesi serbest bırakıldı.

ancak bu yasa nedeniyle hiçbir türk vatandaşı öldürülmedi. hatta bu yasa daha sonraki yıllarda unutuldu.

avrupa'da halen 12 ülke monarşik sisteme sahip ve bunlar hayat kosullarinin en kotu olduğu doğu avrupa'ya ya da balkan ulkeleri değil. tam tersine hayat kosullarinin en iyi oldugu ulkeler bircogu: isvec, norvec, danimarka...20. yuzyilda birlesik krallik, bir krallik olmasina ragmen dunyada amerika'dan once fransa ile beraber demokrasinin oncusu olarak goruluyordu. sikinti monarsi sisteminde degil. monarsilerin tarih boyunca cok kucuk bir kisminin mutlak monarsi oldugunu daha once belirtmistim (bkz: monarşi). insanlar, kralliklarda yasayip cumhuriyetlerden cok daha mutlu, ozgur ve huzurlu olabiliyorlar. ısvec'te yasayan birinin çin'de yasayan birinden daha ozgur ve daha iyi kosullarda yasadigi kesin.

mesruti monarsinin yeni bir konsept ve monarsiden cok cumhruriyt oldugunu iddia edebilirsiniz. ancak yanilmis olursunuz. antik yunan'da gucu cok kisitli, hatta sembolik olan monarsiler bolca vardi. feodal avrupa'daki monarsilerin cogunda, hukumdarin gucu yerel aristokrasinin uzerinde cok etkisizdi. monarsilerin sikintisini aristokrasinin olusturdugunu iddia edebelirsiniz bu durumda ancak bu da yanlis. her monarside aristokrasi yoktur, her aristokrasi bulunan politik sistemin monarsi olmadigi gibi. zaten burjuvazinin mi daha kotu yoksa aristokrasinin mi daha kotu oldugu tartisilir.

onemli olan devletin hukumet bicimi degildir, onemli olan devletin vatandaslarinin haklarina saygi gostermesi ve topraklarinda yasayan insanlarin hayat kosullarini gelistirmeye cabalamasidir.

100 yıl önceye gitmeye gerek yok. günümüzde de hâlâ monarşi ile yönetilen ülkeler var: tr.euronews.com/2019/12/20/...

bunların en büyüğü ise üzerinde güneş batmayan imparatorluk olarak bilinen ingiltere'dir.