kalabalıkların içinde yalnız olmak

modern insan hastalığı. çevrenizde ne kadar insan olursa olsun kendinizi yalnız hissedersiniz. hatta o yalnızlık içinde diğerlerinden uzaklaşarak yalnızlığınızdan kurtulacakmış gibi saçma düşüncelere sahip olabilirsiniz.

küçük prens’te çok sevdiğim bir cümle var:
“insanların arasında da yalnızdır insan.”

kendini oraya ait görememek gayet normal bi yandan da o kalabalığı izlediğinizde oluşan değişik his daha iyi

filmler ve kitaplar var (bkz: feriduuuun)

ait olduğun topluma entegre olamama sonucunda gelişen sorun.

bu duygu durumun birey üzerindeki etkisine dair bir ileri safha için (bkz: akan trafiğe dalıp hızlıca koşma isteği)

bu duyguyu hissedenlere küçük prens'i okumasını öneriririm

bir sürü insan var yanından geçip giden ya da dost diye yıllarca yanında kalan ama insanın içinde bir yerlerde bir boşluk var ya oraya kendinden başka kimse giremiyor sanki. bazen bağırıyor o kendi içindeki boşluktan yankısını bile kendi duyuyor sadece. bu yuzden herkesin kendini prangaladigi bir yalnızlığının var olduğunu düşünüyorum. ıstediği kadar çevresi,makamı,parası,başarısı olsun gun sonunda kala kala bir kendi bir kendi içindeki sesler kalır. yasasin o zaman kendimi asla yalnız bırakmayan seslerim.

(bkz: insanın en büyük yalnızlığı muhatapsızlığıdır)

çok fazla kullanıldığı için edebi gücünü kaybetmiş cümledir

yalan arkadaslıklar, gereksiz samimiyetler, yalnız kalmama cabasına girip her şeyden soyutlanarak yapayalnız kalmak

doğanın kanunudur. (bkz: doğarken de ölürken de yalnızdır insan)

güzeldir. gerçek hayatı öğretir. insan o anlarda hayatla yüzleşiyor ve büyüyor.
bazen çok kalabalık bir yerde sabit durup insanları izlemek lazım. kulaklığınızda da sahici bir müzik olursa o anın anlamı daha güzel yaşanır. insanlara, kalabalığa, hengameye bakıp aslında hayat içinde ne kadar da küçük kaldığımızı hissedebilmeye gerçekten ihtiyacımız var. dünyanın kendi ekseni etrafında döndüğünü sananların sayısı bir hayli çoğaldı çünkü.

yalnızlık ve tek başına olma ayrımını yapmak gerek.

ben tek başınayım ama yalnız hissetmiyorum genel olarak. pandemi sürecinde değil genel olarak yalnız yaşıyorum ve şikayetim yok.

benim sorunum insan olmaması değil. olan insanların benim düşüncelerimi takip edememesi.

bazen böylesi daha kolay gelir insana.. düşünsene, tüm kalabalığa derdini anlatmaya çalışıyorsun falan.

sanırım birileri bizi niye görmüyor şikayeti olan insandır. çok kafaya takmamak gerek.

7.5 milyarda 1 görülen hastalık.

yalnızlığı kalabalıklarla dolu olan kadar mutlu değildir.

içine sıkça düştüğüm durum.

bazen görünmez olduğunu düşünmene sebep olur.