hafta sonu çalışmak

dünyanın en sinir bozucu eylemi olabilir.
lanet gelsindir.

allahtan kış geldi de millet gezmiyor dedirtir bazen. bir de dışarıda millet şıkır şıkır gezerken sen çalışınca intihar planları falan kurdurtur.

başıma gelmesinden korktuğum bir başka üzücü durumdur.

üzücü olsa gerek umarım haftasonlarım tatil olur ileride

doktora yaparken otomatik olarak hafta sonu hafta içine dönüşür

bütün hafta o gün için çalışırsın.. ama o da elinden alınınca pek bi heves kalmıyor

uyumak için beklenen günlerin ödevlerle zehirlendiği günlerdir.

sad but real

türkiyede görülür genellikle.

şu anda gece yapılması gereken bir çalışmayı bitirip, üç beş* tanım atıp öyle yatayım dediğim durum.

ayda iki kez hafta sonları gece sürüşündeyim. işimi seviyorum ama maaşımı da seviyorum. bol bol tatil hakkı da kazanıyorum.

sorun yok.

pandeminin 1.dalgasinda yaklasik 3 ay boyunca hemen hemen her haftasonu ise gittim. sokaga cikma yasagi bana gecerli diyl calistigim yer sebebiyle. o kadar cok yogun bakim ihtiyaci olduki hepsiyle ben ve teknisyenim birlikte ilgilendik. yeni yogun bakim acmak icin haftaici de gecelere kadar is yerinde kaldik. insanlara yardimci olabilmek cok guzel bir duygu. ama keske insanlar da biraz daha duyarli olabilse pandemi konusunda.