çok kısa bir hayatımız olduğu gerçeği

tüm kitapları okuyamadan tüm filmleri izleyemeden ve sevmeye doyamadan sonlanacak anlamsız şey

zaman kavramını bulan da, yaşantısıyla süresini uzatıp kısaltan da insan dedirten başlık.

neyi neye yetirebildik de tüm insanlığın yaşanmışlığını bir ömre sığdırabileceğiz ? elimizdekini verimli kullanmaya bakalım, bizden başka kimseye kalacağı yok zaten.

dünyanın görebileceğim kadar büyük bir kısmını görecek kadar uzundur umarım

mutluyken düşünüp üzüldüğüm bir konu, fakat üzgünken keşke daha da erken ölsem dediğim bir şey o yüzden neye göre kısa neye göre uzun bir hayatımız var bilemiyorum.

son zamanlarda ölümün ne kadar gerçek olduğunu hatırlatan düşüncedir. dünyada o kadar güzel yerler varken gezmek ister insan bir yerden başlayıp fakat hepsini göremeyecek olmak çok üzücü.

yolun sonunda daha net anlaşılabilen bir gerçeklik olsa gerek

hiçbir şeyi değiştirmez. bu sözde kısa hayatınızda her şeyi deneyimleyemeniz mümkün değildir, ancak bu kötü bir şey olmak zorunda değil. her şeyi rahatlıkla deneyimlemeye, yaşamaya, öğrenmeye yetecek uzunlukta bir ömrünüz olsaydı bile, bunu siz kendiniz istemezdiniz. bu yüzden her şey için bu kadar geniş yelpazeler mevcut. farklı insanlar farklı arayışlara yönelir, farklı arayışlar da farklı deneyimlerle sonuçlanır. kendinizi ortada kalmış, bir şeylere yetişememiş hissediyorsanız, belki de kendinize yeterince özen göstermiyor, vakit ayırmıyorsunuzdur. siz de özgünlüğünüze hürlük, hürlüğünüze güven katın, kendi yolunuzu çizin. ne azını isteyin, ne fazlasını. hiçbir şeyin azıyla yetinemez, fazlasını da kaldıramazsınız. yaptığınız her işte akılcı bir basitliğe sığının.

ruh halinize göre geçici felsefeler yaratmaktan vazgeçin, karar alma yetinizi kötü etkileyebilir.

alt tarafı insanız. ne abartıya geliriz, ne de yergiye.

hem katılıyorum hem katılmıyorum. hayatı nasıl geçirdiğine göre zaman kavramının değiştiği düşüncesindeyim. zira şu son 3-4 yılın hızlı geçtiğini sanmıyorum özellikle karantina döneminde ömrümden 3 yıl geçmiş gibi...

ebedî sandığımız mesafe bilmesek de ölüm tarihimizi hunharca harcadığımız zaman

ortalamayı 80 alırsak 15 e kadar ot gibiyiz zaten. eh 60 dan sonra da çok bir numarası kalmıyor hayatın o aradaki 45 senede ne yaptık yaptık yoksa babayı alırız.

çok güzel bir film veya diziyi keşfedemeden ölürsem üzülürüm

bir tanıdığın öldüğünde hissederek yaşıyosun bu duyguyu..

okunacak kitapların, izlenecek film ve dizilerin, gezilecek yerlerin çokluğu aklıma geldikçe bunlara ömrüm nasıl yetecek diye düşünmeden edemiyorum.

aksine her geçen gün daha da uzamakta olduğunu bilmek gerekiyor dediğim yanlış tanım.

'kelebeğin ömrüne bir gün deme, o senin gibi ayları değil an'ları sayar' demiş tagore

çeyrek asırlık büyük adamlar geldi bak aklıma. ve zamanı etkin kullanan hoş sedalar. hayıflandım.

kendi adıma dolu dolu geçirdiğim 60 yıl yeterli olur. fazlası ölümü beklemek gibi oluyor biraz.

gerçekten kısa . bunu yirmili yaşlarda anlamıyor insan. yirmilerde daha çok vakti varmış gibi geniş yaşıyor. otuzdan sonra bakıyorsunuz ki hayat akıyor ve yetişemiyoruz. 60 yeter diyenler var, babam 65inde vefat etti. doyamadık ya. tam torunlarıyla güzel güzel vakit geçireceği , emekliliğin keyfini çıkaracağı yaştı. çok özlüyoruz. sadece kendimiz için değil bizi sevenler için de sağlıklı ve uzun yaşamaya çalışmak lazım.

o zaman hedefimiz bunu iyi değerlendirmek olmalıdır.

hayatımın bu zamana kadarki bölümünü zaten başkaları yaşadı umarım bana da bırakırlar.

ve o kısa hayatta her zaman mutlu olamamız gerçeği