bunalmak

bıkmak, sıkılmak, nefes alamamak.

gün içinde beni dört beş kere ziyaret eden duygu.

peşimi bırakmayan hissiyat

dolduramadığımız boşlukların, cevap veremediğimiz soruların, alkış tutamadığımız kutlamaların esansı mahiyetinde bir hissiyat.

doğadan uzak yaşam şeklinde sıkça başa gelen ve gelecek olan şey.

insanlığın kodları hala ilkel ataları gibi çalışmakta aslında: doğaya uygun, dingin, hızdan, gürültüden, aşırı tüketimden, nevrotizmden uzak...

lakin geldiğimiz şu nokta, insan doğasına uygun değil. ancak insanlar da farkında değil... iç hissiyatlarımızı, bilinçaltı dünyamızı bastırdığımız, kendi içimize dal(a)madığımız, sorunları görüp çözemediğimiz için sürekli bunalmak ve ötesi depresyon halleri kaçınılmazdır.

olur arada. bulanmaktan iyidir dediğim.