ilk başta pek farkedemiyorsunuz. bir koşturmaca içerisindesiniz çünkü. cenaze işlemleri diyorsunuz, gelen giden diyorsunuz, yemek çay diyorsunuz... sonra bu kargaşa bitip eve dönünce kapının önünde ayakkabılarını görüyorsunuz.. bir iç acısıyla içeri girince askıda ceketini görüyorsunuz, tükenmekte olan son gücünle kendinizi koltuğa bırakıyorsunuz. gözünüz takılıyor her zaman oturduğu koltuğa... günler zamanlar geçiyor ama en çok ne zaman hissediyorsunuz biliyor musunuz? kaybettiğiniz babanızın hüznünü, babanızla paylaşmak istediğiniz zaman...
devamını gör...