rahmetli müzik adamı. aklıma estikçe açar dinlerim bir şarkısını. küçükken dahi severek dinlerdim manço'yu. annem evde temizlik yaparken istanbul polis radyosunu açıp, seslenirdi bana barış abi çıktığında. mahallemizdeki lâkabı sarhoş olan berbere götürmüştü bir keresinde beni babam. her çocuk gibi huysuzluk edip, traş olmak istemedim. babam elime bir gofret tutuştursa da bana mısın demiyordum. sarhoşun aklına gelmiş olmalı ki hemen teybe bir barış abi kasedi taktı. traşım boyunca zırt pırt kalkıp dansederek o kasedi dinlediğimi ve hiç ağlamadan traşa müsade ettiğimi, anlatır anlatır güler babam ara sıra.
*küçükken, bir açıkhava konserine gidip, canlı canlı dinlemişliğim, görmüşlüğüm olan efsane. ne kadar şanslı olduğumu yıllar geçtikçe daha iyi anlıyorum..
devamını gör...